Siyah beyaz bir gecenin koynumdayım
Sağım karanlık solum aydınlık
Çıkmazlar içindeyim
Kaçtıkça sana dönüyorum
Duvarlar üstüme geliyor
Yüreğime hançer saplanıyor
Öyle güzeldin ki…
Sana bakmaya kıyamazdım…
Kalbinin yalnız bana attığını sanırdım
Yalnız benim için yandığını düşünürdüm
Sessizliğin içinden yalnız ben kurtarırım sanırımdım
Gönlünü bir tek ben ışık tutarım sanırdım
Bilinmedik bir yerde,
Bilinmezliklerle dolu bir hayata merhaba diyorum
Suskunluğumu yanı başıma alıp
Neden diye sorma işte
Hayat bazen insana yapmak istemediklerini yaptırıyor
Han duvarları gibi olmuş hayatım
Dört yanımı kaplamış
Her karede başka acı
Başka yitik duygular
Yüreğim sonsuzluk acılarına girmiş
Esen rüzgarların
Ayazında buldum seni
Sertti soğuktu bakışların
Yorgun yılların izleri vardı
Yüreğinde…
Sonsuzluğu vermiştin ellerime
Yüreğindeki en güzel sevgiyi
Umut ederek başlamıştın güzel günlere
Beni bulduğunda yüregin bile tarif edemiyecekti içindeki sevinci
Sessizce girmiştim o masum gönlüne
Ama…..
Yalnızlığıma direnirken
Her yanıma hüzün doluyor
Seni uzagıma yolluyorum
Yolun içimi acıtmasın diye
Gittin derken sen düşüyorsun aklıma
Beceremiyorum
Sensizce gitsen bile
Feryatlarla yüreğimi alıp gittin benden
Gözümde hala gözlerinin yeşili
Parçalaşmış olsada kalbim
Sen hala dimdik
Gönlümün en güzel yerindesin
Gözyaşlarımı önüne sersem
Pişmanlık diye…
Ellerimi uzatsam
Yakarış diye…
Zamanları vursam geriye
Yalvarış diye…
Hüzünlerim vardı bana ait olan
Gözyaşlarımla beraber
Islak sokaklarda yanaklarımdan dökülürdü
Sevinçlerim vardı bana ait olan
Seyircisiz sadelik içinde beni anlatan
Gökkuşağının yedi rengi gibi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!