Peri masalı Şiiri - Duygu Gürbüzer

Peri masalından alıntı bir aşktı yaşanan
Bir varmış diye başlayan ve ansızın yok olan..
Büyülü dağlar ardına gidip kaybolan bir prens
Onu aramaktan kendini unutan zavallı bir prenses
Şöyle başlar bu peri masalının yansıması;
Bir varmış bir yokmuş
Kalın duvarlar ardına gizlenmiş iki yürek varmış birbirinden habersiz
Bir gün bir tufan kopmuş yeryüzünde
Ve kıtalar yer değiştirmiş duvarlar yan yana gelmiş
İki yüreğin sıcaklığı birbirine değmiş ve duvarlar yıkılıvermiş…
Sonra bir sevda filizlenmiş iki yürekte..
Sözler verilmiş hayaller kurulmuş..
Temiz bir sevda varmış ortada
Derken bir gün gün, gün gelmiş devran değişmiş
Zavallı prenses kendine rastlamış bir yerde..
Öylesine çaresiz kalmış ki inanamamış gözlerine
Bir de ne görsün görmüyormuş gözleri..
Meğer yalanlar körleştirmiş güzel prensesin gülen gözlerini…
Yalanları görmemiş mesela
Ve izin vermiş prensin onu kandırmasına
Onu aslında bir kurbağaymış
Masal tersine dönmüş bukez
Güzel prenses bir prensi öpmüş
Derken o prens bir kurbağaya dönüşmüş
Uyanmak istemiş prenses kabus olsun bunlar demiş
Ama gerçekmiş
Acı zehir gibi
Ömürden ömür götüren gerçekler…
Prenses insanlara güvenemez olmuş
Umudunu yitirmiş
Hayattan nefret etmiş
Ama şunu da biliyormuş
Masallar gerçek değildir…
İnsanları kandırmak için uydurulmuş tatlı sahteliklerdir
Ve büyüyünce gerçekleri görebilir insanlar…
Kim bilir bir gün masallardan uzak gerçek insanlar hükmeder yeryüzüne
Ve acılar terk eder şehrimizi…
Mutluluklar diyarına yeni masallara yelken açarız belki…
Bu peri masalının yansıması hayat oyununun yalnızca bir perdesi
Perde kapandı,büyü bozuldu,prenses de prens de kayboldu…