Peri Kızı Şiiri - Oğuzhan Gökmen

Aramızda şehirler geçit vermeyen dağlar
Senden uzakta Oğuz hasretinden hep ağlar
Senin tatlı gülüşün bana mutluluk sağlar
Uzak durma ne olur tutmalısın elimden
Senin adından başka birşey geçmez gönlümden....

Bakışın gülüşün ne kadar candan
Bunun sebebi elbet o asil kandan
Sana yan bakan olmasın çıkar kılıçlar kından
Çok tatlısın çok şeker sen benim meleğimsin
Sen umutsun hep bana vede son dileğimsin.....

Şimdi olmak vardı sıcacık kollarında
Ama kar fırtına tipi hep engel yollarında
Başka kuşlar ötmesin o taze dallarında
Ruhun hep ruhumdadır kalbinde hep kalbimde
Senin tükenmez sevgin taht kurmuştur gönlümde

Neden uzaksın sanki n’olur olsan yanımda
Bana yoldaş olsaydın yapayalnız anımda
Bedenin uzaksada ruhun benle,canımda
Seviyorum seni kız sende beni sev n’olur
Senin aşkınla gönlüm inanki huzur bulur

Nerden çıktın karşıma melekmisin perimi
Seni gördüğümden beri kaybettim tüm ferimi
Aşkın cehennem narı dağladı ciğerimi
Yakma söndür ateşi hadi uzat elini
Olurmusun söyle sen annemin gelini?

Aşık mı oldum ne, nedir beni söyleten
Seni aşkındır beni böyle abdal eyleten
Söyle nesin sen nesin perimisin hakkaten
Adını andığım an kalbim fırlar yerinden
Duygularım boş değil inan hepsi derinden

Evet güzelim işte budur düşüncem derdim
Mutluluğum sendedir et bana n’olur yardım
Aşkından eridim bak nasılda sarardım
Bir gülüş bir bakış bir sarılış kafidir
Bütün bunların çaresi inan sende hafidir...