Perdeler Şiiri - Süleyman Donbaloğlu

Gözlerine perde inmiş
Kirpiklerinden aşağı bir yağmur yağıyor
Ümitlerim yokluğunda birbirine üşüşmüş
Perdenin kenarından bir bakışına hasret
Beni sevdiğini gözlerinle söylemeni bekliyor
Gözlerin de yalancısı kaktüs dikeni gibi batıyor
Yüzüne perde inmiş
Dudağından esen rüzgarın kesilmiş
Bir beşik dolusu hayallerdeki ümitler
Derin bir uykuya dalmış gitmiş
Ninnileri senden, arkasından türküler benden
Gülücüğün ılık bir rüzgar estirirken yüreğimde
Arkasındaki gizlerinle
Bir anda yaşlanan düşlerim titrek titrek yol aldı benden
Sözüne perde inmiş
En iyi kumaştan, en yakışanından renklerin
Gerçekler arkada kalır, istediklerim gelirmiş
Elveda derken ellerin perdenin arkasında
Ebatsız bir güle benzetmiş yüreğim
Hem de kırmızısına
Ne bilir ki yüreğim, “seviyorum”un başka başka anlamlar taşıdığını
Aşkın sözlüğünde kelimelere
Başka anlamlar da yüklendiğini
Özüne, baştan aşağı bedenine perde inmiş
Bedenine özünü destan, özüne bedenini baston eylemişsin
Ha yalan ha topal, kimse bilmedikten sonra
Ha sen ha başkası perde arkasında görünmedikten sonra
Uyan gülüm uyan, güneş doğalı tam bir ben oluyor