Penceremdeki dil Şiiri - İlhan İlboğa

Penceremdeki dil

Babamın masallarıyla büyüdü avlumuz
En çok caddeye bakan pencerede ağlardım
Durmadan geçip gideneydi heves ettiğimiz
Meğer ne çok yağarmış yağmur
Dizlerinin ağrısı bundanmış bu kadar sık,
Ellerinin teri bu kadar bereketli babamın

Uykusunda büyürmüş kalemi insanın
Yazdım, oyundan atılmadan evvel
Öyle ki güzel dil, lal bırakıldığında titrermiş
Sobamız durmadan yanardı
Konuştuğumuzun fidyesi neyi tutuşturmadı ki

Attığımız bilyeler toplanmadan kaldı
Küçük ellerimizin küçük kuyularında
Kaya gibi dökülmüş meğer gözyaşları
Sorduk nasırlı ellerine, ellerindeki çizgiler aldı bizi
Kilimlerine işlenmiş onca ağıtın gizine

Ahh diyorum, toprak diyende ölüyorum
En çok caddeye bakan pencerede
Pencerenin yağmurdaki buğusuna tutuluyor dilim
Bundandır acıtır bunca oyun
Babam, meğer ne çok yakmış uykularını

22/02/08
DİYADİN