Pencereler Şiiri - Yüksel Aytuğ

Pencereler, karanlık gecelerin
büyülü kandilleri.
Gölgelerle savaşan
ışığın fedaileri...

Kimbilir,
giderken sevdiceği
kaç sevgili el salladı
pervazınızda...

Kimbili,
ne aşklar yaşandı
sımsıkı kapalıyken perdeler
ardınızda...

Belki,
sen de dayayıp burnunu
gözyaşı döktün
bir pencerenin ardında...

Ben ki,
ağlayıp durdum
sabaha kadar
o pencerenin altında...

Pencereler,
karanlık gecelerin
ateş böcekleri.
Ah bir dile gelseler,
öyle çok şey var ki
söyleyecekleri...