Pencere başında Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Pencerede bir kız vardı,
sır gibi bakardı sokağa.
Gözlerinde yağmura durmuş
iki papatya…
Sararıp titreyen bir bekleyişin ucunda,
henüz düşmemiş bir hazan yaprağıydı.

Saçları rüzgâra alışmış,
her esintide biraz daha unutkan,
biraz daha çocuk.
Rüzgâr mı savurdu hüznünü,
yoksa o mu rüzgârı dinledi
bir geçmişin kıyısında?

Eli camdaydı,
parmak uçlarında sanki
yarım kalmış bir dokunuşun izi.
Sokakta gülümseyen bir gölge geçti—
ve o gölgeye
hiç ad vermedi.

Bir an sustu,
bir kuş geçti göğsünden
kanatlarında bir ah taşıyarak.
Sonra gözlerini kapadı
ve içine döndü…

Pencerede bir kız vardı.
Adını bilmedim,
ama kalbimle andım onu—
bir şiirin
en kırılgan yerinde.