Pencere Şiiri - Funda Söylemez

Bir evin iki penceresi
Biri kurak biri sulak bahçeye bakan
Bilmez ki içerdeki
Halbuki ikisinin de aynı cehpesi

Daha çocukken keşfettim
Tavan arasındaki, “güzel bahçe”yi gören o şirin, küçük pencereyi
Üşenmedim sonrasında hep oradan baktım bahçeye
Yine de ara ara, en kötü günlerde
Takat kalmayınca gönülde
Gözüm kaymıyor değil yanıbaşımda duran o “kurak bahçe”penceresine
Herkes onun önünde

Yine de kendime geldikçe
Zorluyorum kendimi ve çıkıyorum her zamanki yerime
Güzel bahçemle umudumu demliyor
Yaşam sevincimi tazeliyorum
İşte o yüzden enerjim hiç bitmesin istiyorum
Mahkum olmayayım tebessümsüz insanlar gibi
Kurak bahçeleri gören pencerelerin önüne

Oysa ki bahçe hep aynı bahçe

(Mayıs 2005)