Pembe Tarihçi Şiiri - Mustafa Bulan

Araplar arkadan vurur cevabı hazır;
“Onlar kardeşimiz, kandırıldı kardeşler.”
Çoğu batının emrinde, Gazze’ye sağır;
“Halkı bizi sever, satılmış baştakiler.”

“Alim, hoca, gavs…” der İngiliz dostlarına;
Ona göre hepsi katıksız vatansever(!)
“Onlar iş birlikçi” derim başlar atmaya…
Beni tekfir ederken kravatı yan döner!

Toprak kaybedene der “Sultan Ulu Hakan.”
Bunu anlarım ezberine girmiş diye(!)
Der; bir karış toprak vermedi cennetmekan
Evet doğru; verdi iki katı Türkiye(!)

İşgale teslim olana der “Mağdur Hakan.”
İşte bunu anlayamam kafa yorsam da…
Derken her ikisine birden “Cennetmekan”
Nedense küfür eder toprak kurtarana?

Dokuz yüz yirmi ikide Yunan’ı yendik;
Der; “Bu zafer değil, Yunan dünkü vilayet…”
Deriz Yunan devlettir, hem de yüz senelik!
Sallarken ezberinde hep olur garabet!

O vilayet yüz yıl önce değilken devlet
Törenle mi devlet oldu? Takmaz kafaya!
Cevap verirken nedense konuşmaz direkt?
Başlar hep “Atatürk hocaları astıya”…

Nedense çıkmaz bu hocaların yakını?
Artık istesinler iade-i itibar(!)
Çıkıp diyemez onların hiç yok yakını;
Ana, baba sülalesi vardır yakınlar?

Yoksa, vardır şahit komşu, çevre yakınlar…
Birileri anlatmıştır yakın çevresine.
Kedisi öldürülse unutmaz insanlar!
Hain, işbirlikçi, asi… girmez fesine!

Başı sıkışınca, İngiliz’e sığınır!
Vahdettin de sığınmıştı İngiltere’ye!
Hep İngiliz dostlarını haklı çıkarır
Ve BOP’a danışman olup vurur Gazi’ye…

Toprak veren hakanlara “Cennetmekan” der(!)
Toprak alana gelince: “Az aldı ulan!”
Hem cehennemin dibiymiş gideceği yer(!)
İşte bu pembe tarih, vallahi yok yalan(!)

Pendik/29.07.2025