Pembe Ojeli Morg Şiiri - Mai Karga

üşüyerek uyandım gam kokan kabrimde.
cenazem varmış…
annem fısıldadı gözlerime oradan biliyorum.
yine de yanılıyor olabilir soğumaktan morarmış bakir vücudum.
heyecandan neredeyse kusacağım!
kör bir kadın eşlik edecekmiş cenaze törenime.
yaşlı elinde üçgen bir kadeh var.
kadehin içinde irili ufaklı taşlar.
arka cebinden çivileri paslanmış bir çarmıh çıkardı.
meryem görmesin,çok ağlar!
avucumda günahlarımı saklarken,
kanayan ellerimi alıp gökyüzünü boyadı.
çığlıklar kırmızıya çaldı,hava hafif turuncu.
dudaklarım hala görebiliyordu;
mahremindeki zar değil,
topraktan yaratılmış bir camdı.
kalbimde fahişelerin düğünü var.
kalbimdeki mahzende af eğlencesi parçalı-bulutlu,
tenimin her noktasını ezbere bilen kadın mahkumlar serbest!
arınıyorum kirli benliğimden,
yırtıyorum kendi derimi,kendim acıyor.
kanatlarım dile geliyor;
"gömün artık beni gökyüzüne! "