Sensizliğe sürgün edilen zaman,
Bir ay parçasında kırdı zincirlerini,
Kan damlayan gözler mehtabı seyrederken,
Ağlayamadı bile mutluluktan, ona göz kırpan yıldıza.
Düşlediği bedenine uzanan sıcacık kollar,
Eritti ısıttı buz kesen yüreğini,
Ay uzadı,
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
