Pembe Bisiklet Şiiri - Levent Aytaç Durmuş

Ah nazlı bebeğim, şımarığım
Gülücüklüm, meleğim, dil otum
Kıvır saçlarına kurban olduğum
Pamuk şekeri gibi yanakların
Bip burunlum, sinek vızıltım

Her sabah yanağımda yumuşacık dudakların
Ve minicik ellerin okşayan saçımı
Ana baba sıcaklığı arar sokulur aramıza
Hanimiş kızım hanimiş bebeğim
Her sabah bekliyorum dudaklarını
Ve bekliyorum ellerini
Arıyorum sıcaklığını ve nefesini
Ağlıyorum her gün yokluğuna

Ah kızım bugün istediğin bisikleti aldım
Hani beğendiğin o pembe bisikleti
O mağazanın önünden geçerken
Hep gösterirdin ya bana, hep söylerdin
Ve ben de sana ‘biraz büyü alacağız’ derdim
Asılırdı ya hep melek yüzün üzülürdün tabi
Anlardım ama alamazdım ve kanardın bir dondurmaya
‘Sonra alacağız dimi baba’ derdin defalarca bıkmadan

Yatağının yanına koydum kızım bisikletini
Sanki bir gün açıp kapıyı gelecekmişsin gibi
Bisikletini görünce şaşırırsın, sevinirsin sürprizime
Sonra koşar sarılırsın boynuma
Öpersin defalarca atlarsın zıplarsın mutluluktan

Şimdi hayal ediyorum bisikletinle gezerken seni
Kim bilir nasıl gülücüklerle dolacaktı yüzün
‘Baba baba bana bak’ diye bağıracaktın
El sallayıp öpücükler yollayacaktın
Sana bir şey olmasın diye koşacaktım peşinden
Ah kızım ben seni sakınırdım en ufak tehlikeden
Sakınırdım gözümden
Sevgine doyamamak korkuturdu hep beni
Doyamadım sevgine kızım
Doyamadım sana

Ne bilirdim o günün cehennem azabı olacağını
Ne bilirdim elini son tutuşum olacağını
Ne bilirdim yazgımızın bu olduğunu
Ve Pazar gününün ayrılık olacağını

Kara bir el aldı seni benden
Siyah lüks arabalı katil
Bir elin elimde diğer elinde pamuk şekerin
Yürüyorduk baba-kız kaldırımda
Hız yaparken şaşırmış yolunu
Kaybetmiş arabasının hâkimiyetini, içkili
Düğüne gidiyormuş…
Ve kaldırımda bulmuş bizi
Sonra çekip aldı seni elimden
Ayırdı bizi sonsuzluğa
Her gece rüyama giren çığlığın ‘baba’ diye
Ne olduğunu anlamadan daha
Gördüm seni kaldırımda yatarken
Az ötende fırlamış elinden pamuk şekerin
Acıyla süründüm yanına
Melek yüzünde kanlar
Kıpkırmızı olmuş beyaz elbisen
Ve gözlerin açık hala hayata
‘Baba yaşamak istiyorum’ der gibi
‘Bilmiyorum gideceğim yeri tut elimden
Ne olursun bırakma’ der gibi
Dayanamamışım kızım bayılmışım affet
Ve sensizliğe açmışım gözlerimi hastanede
Zaten hemen ölmüş dediler senin için
O zaman çok üzülmedim acı çekmedin diye
Her gece beyaz elbisenle yanımda
Dolaştın sürekli şarkılar söyleyerek
Biliyorum cennettesin günahsızım
Gülüyorsun hep bana duyuyorum sesini
‘Üzülmeyin baba’ diyorsun
‘Mutluyum ben, ağlamayın’

Bizimle olsaydın diye düşünüyorum hep
Bir gün beyaz bir gelinliğin olacaktı
Yine uçacaktın yuvadan, üzecektin bizi
Fakat farklı olacaktı her şey
Bir gün sende anne olacaktın
Pembe bisiklet alacaktım kızın olursa
Ve anne dede torun gezecektik eskisi gibi…