Peksolya Şiiri - Ali Köseoğlu 2

PEKSOLYA

Hummalı bir denizelgit yaşayan kalbim
Dizlerim tedirgin dizlerim
Bacaklarım titriyor öfkeli ellerim
Esrik sanıyorlar her sallananı
Bendeki bu tutkuyu bu aşkı
Bu bitip tükenmez sarsıntıyı
En iyi sen anlarsın
Peksolya

Apansız doludizgin daldın hayatıma
Yaşam kaygısız bir düş oldu bana
Düşüyorum hep düşlerimde
Sana olan aşkımı kınayanlar
Bilmezler nar içinde titrer bedenim
Sarsılır sayıklar nar içimde benim
Beni anlayan bir sen varsın
Peksolya

Kollarına sardığında beni Peksolya
Ölüm yokmuş gibi
Kafam pek hoş ve karışık
Hayatım kumar koynunda muamma
Şaşkın aklım ölünç eşiğinde çare arar
Bana iyi geldiğini benden başka kim anlar
Peksolya

Bütün geceler benim gecelerim gibi
Uykusuz uzun ve karanlık mıdır?
Hiç göstermez mi ay yüzünü geceye
Dolaştıkça sen damarlarımda
Neden sırtımı dönüyorum Tanrı’ya
Yoksa sen yalancı dilârâ mısın
Peksolya

Henüz ölmedim esirdim belki
Çok şükür tinimin tınısı diri
Vakit de artık hicran vakti
Bitti aşkımız buraya kadar
Sen iyi geldiğin kadar
Bozuyorsun beni
Peksolya