Pazar Sıkıntısı Şiiri - Özgür Özyün

Keşke bir fotoğrafımız olsaydı diye düşündü,
Avunabileceği bir sabahı,
Ya da bir taşra kasabası olsa ismi,
Pazartesi kadar yalnız ve kimsesiz olurdu,
Uyanmak istemezdi kimse bir pazartesi sabahına,
Ama pazarları kadar da kasvetli gelmezdi güneşin vuruşu.

Patika bir yol çizerdi hayat elbet,
Sonu yakın bir gelecekte,
Yalnız kalmamak için,
Yem koyardım belki cam kenarlarına,
Yanından geçmiştir umuduyla,
Severdim kuşları,

Kanatları kokusuna değmiş gibi yaşardım kalan günlerimi, sokağa aç ve yağmuru dinmiş bir çocuk gibi.