Pazar Sabahı Şiiri - Hüseyin Turhal

Pazar sabahları, haftanın en dürüst zamanıdır. Giyinme zorunluluğu yoktur, acil bir yetişme telaşı da. Zaman, bir anlığına yavaşlar ve kendini olduğu gibi gösterir: Kırışık, tembel ve biraz da melankolik. Sokaktan gelen ekmek kokusu, basit bir vaat sunar: Her şeye rağmen, hayat devam ediyor. Yatakta uzanırken, tavanla arandaki sessiz anlaşma başlar. Bugün, büyük kararların günü değil; bugün, sadece var olmanın ve nefes almanın tadını çıkarma günü. Dışarıdaki dünya ne kadar karmaşık olursa olsun, bu birkaç saatlik sükûnet, haftanın bütün yorgunluğunu hafifleten bir panzehir gibidir. İşte bu anlar; ne bir amaç uğruna ne de bir beklentiyle, sadece kendisi için var olan saf varoluş anlarıdır.