Okumak; Güzel! . Yaşamak; Daha Güzel! . Paylaşmak; Çok Daha Güzel! .
= 000.003 =
İnsan Olabilmek ve İnsanı Yaşatabilmek! . Ve De Aşka Adanabilmek! .
Kemal KABCIKın Arınmaya Dair; Kaleme Almaya Çabaladığı Düşünceler:
Şikayetsiz Bir Gecede; Masasına Oturmuş Güzellikleri Düşünüyordu! . En Güzeli; Kitap Okumaktı: Kitaplar Dert Ortağı, Hayatın Güvencesi ve Hayatın Sevinciydi Onun İçin! . Biraz Sonra; Bir Kitabı Eline Alacak ve Daha İlk Cümlede Aşkı Yaşayabilmeyi Umut Edecekti! . Okunacak O Kadar Çok Kitap Vardı Ki, Boşa Geçirilecek Zaman Değildi, Yaşadığı Zaman! . Yalnızlıklar; Kitaba Adanmalıydı ve İnsan Gerçeğe Adanmalıydı, Diye Düşünüyordu! .
I
Bekle beni küçüğüm
umudu karartmadan
sevinci yitirmeden bekle
döneceğim bir gün elbet
bekle beni
Devamını Oku
Bekle beni küçüğüm
umudu karartmadan
sevinci yitirmeden bekle
döneceğim bir gün elbet
bekle beni
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta