Yazamamanın coşkulu ölümü patlıyor her defasında
Göğsümdeki şu kas yumağının tam ortasında
Ve kaç kere hayal ettim bilemezsiniz onu ellerimde hissetmeyi
Yalnızlığımı
Seni
Kalemimi
Ve kendimi
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta