Kokusu karıştı alevlere kalan acıların
Varlığı yokluktu aslında hasta adamın
Gem vurmuş giryesine çocuksu hayallerinin
İçi küflüydü akıllı dualarının
Bir gedik açtı çilingir gibi sonsuzluk âleminden
Sonu yokmuş meğer hevâ ve heveslerin
Zakkum olsa doyarmış, nefsi taştan
Hiç deyip sustu, dili sükûttan
Kirli elleri nasır tutmuş kalem tutmaktan
Kalbi kirli dili yorgun lügatten
Bir lahza etse yıldız gibi kayar âlemden
Paslı zaman ürktü işlemekten
Kayıt Tarihi : 26.9.2025 19:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Sakura. Dilhun ve Ben romanı s.38
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!