Paslı Umutlar Şiiri - Cengiz Çatalkaya

Ve umut,
paslı bir ok gibi
saplanmıştı yüreğimize.
Ne söküp atabiliyorduk,
ne de acısına katlanabiliyorduk...
Umut, senin gözlerindeydi sevgilim,
ben gözlerin olmak istedim.
Oysa bakışların,
hep benden uzaklaraydı,
hiç yakın olamadım.
Biz yaralı bir nesildik
Ve hiçbirşeye inanmıyorduk.
Gözlerimiz kendimizden başkasını görmüyordu,
mutsuzduk
ve umut,
paslı bir ok gibi,
saplanmıştı yüreğimize.

(24 Ocak 2000/Ankara)