Paşa Gönlüm Şiiri - Sergenle Herhangibir ...

Resim çizsem gökyüzüne,
Tualim, fırçam yok elimde.
Kırık bir kalp, kırık bir can var bende.
Üzerimden yıllar geçmiş,
Mazi;
Kayıp bir resmin sır perdesi gözümde.
Bildiğim tek şey;
Anılarda Galata Köprüsü,
Bakışlar sisli, buğulu,
Olduğum yerde...
Hüzzam bir şarkı martı seslerinde,
Bir de sigaram eşlik eder,
Rüzgarın tınısı işler kulağıma.
Saçlarıma vuran,
Denizin nemi, kokusu içimde.
Bir çay deminin içinde,
Saçlarının kızılı,
Aynı gün batımı ahengi.
İçimde eksik kalan bir parça.
Aklıma gelir Beyoğlu'nda ki meyhane havası,
Kokusunu çekerim içime.
İçimde yeni yeni sarhoşluğun ayak sesleri,
Ayaklarım birbirine dolanmadan,
Kalkmam masadan, ben işte.
Bir tabla, yanmamış sigara.
Eski bir cüzdan içine sıkıştırılmış notlar,
Üç mü desem, beş mi?
Aklımda kalan laflar.
Bu kadar vurdun duymaz oluşum belkide bundan.
Toparlan...
Hey sana diyorum...
Diye bir ses içimde.
Bir tarafım bırak koy ne varsa diyor,
Bir tarafım sana kaçak oynuyor.
Oysa yeni bir perde hep son oyun desem de,
Belkide bundan yıkılmıyorum sadece.
Bir anı, çok komik olsa da,
Köşedeki baloncu niye aklıma düştü ki?
Birden irkilişlerimin adı,
Yalanın aklımda.
Sana keman tadında bir huzur olmasam da,
Yinede merttim, her lafımda,
Kaypak olmadım sana.
Dümdüz, şekilsiz ve maskesiz,
Göründüğüm gibi ben,
Sade, yalın sana.
Bir rüzgar kadar narin,
Bir poyraz kadar sert ara sıra.
Bu da içimdeki bir gelenek,
Bildiğin ne varsa.
Kaçmak istesem de en başa,
Hep sona kaldım yarında.
Beyoğlu ışıkları söndü,
Ve ben ayaktayım hala.
Bilmediğin çok şey var bende daha,
Ama bir ömür yetmez,
Gökyüzüne tuvalsiz boya yapmaya bakışlarla.
Yetmeceğini dün anladın, yarında.
Olsun...
Hadi toparlan, ışıkları kapat içinde.
Kimse bilmesin kendimle konuştuğumu.
Sonra gülerler adama...
Bir de arkamdan güler Beyoğlu sokakları.
Hadi eyvallah!
İstanbul kadar yığınlar,
Taş duvarlar enkazında.
Bir suskunluğun çığlıkları çıkmadan,
Şafakla selam olsun Beyoğlu'na.
Paşa gönlüm,
Elveda...