Biz seninle pas ve porselendik
sürtündükçe kıvılcımlar saçan değil
birbirinin pürüzsüzlüğüne hırslanıp
sessizliği yontan iki ayrı madde.
Benim kabalığım senin sırçana battı
sırlı yüzeyinde görünmez bir coğrafyaydı çatlakların
ezberledim bütün nehir yataklarını
senden kalkan her toz zerresi
ciğerlerimde eski bir gemi çivisi gibi durdu.
Ve bir gece
yer sarsıldı demiyorum, biz sarsıldık
sen avuçlarımda bin parçaya bölündün
ben rüzgârın ilk davetinde savrulacak toza.
Son sayfayı çevirdik sandık.
Şimdi bu odanın zemininde
senin kırıklarınla benim tozum birbirine karıştı.
Süpürmeye kıyamıyor kimse.
Dokunmaya korkuyorlar yeni haritamıza.
Belki de bu da bir başlangıçtır
sevgilim.
Kintsugi ustasına haber sal
bizi altınla birleştirmeyi unutmasın...
Hasan Belek
16 08 2025
Akçay
Kayıt Tarihi : 16.8.2025 10:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ustası gelmeyince
"Kırıklarımızı" yapıştırmaya,
Ne bizi başkaları anlar
Ne hassasiyetimizin dilini,
Der gibi
Tebrikler Hasan Bey.
TÜM YORUMLAR (1)