Parmak İzin Kefenim Olsun..

Birini ilk ve son hakkını kullanırmış gibi sevmek nasıl bir duygu bilir misin..
İlk kez birini ondan öncesi ve sonrası, ondan başkası, onun kadarı yokmuş gibi sevmek..

İnsan soluna bir avuç yüreği sığdırıyorda çoğu zaman neler hissettiğini sığdıramıyor..
Bastıramıyor kimi zaman..
Susturamıyor..

Bir avuç yüreğimdekileri tıka basa ettiğim bavulumla sana geldiğim yollardayım yine. Kafamdaki gürültüyü bölmek istemezcesine usul usul ince ince yere düşen yağmurlar yol arkadaşım oluyor.
Evden çıkarken çekip çarptığım kapıyı bir daha yüzümü görmeyeceğine ikna ettim ama nereye gideceğimi bilmiyorum..
Nasıl gideceğimi..
Gittiğim yere ne dır Bilmiyorum..

Daha evden çıkmadan bile sevdiğin yemeği pişirmiş, Sana en yakıştırdığım gömleği ütülemiş, Sana gelen postaları en görebileceğin yere koymuştum.
Ben bu üzerine titreyişimi benliğimden nasıl sıyırıp atayım,
Bu kadar sana ait olmuşken şimdi nereye kime dahil olayım..

Üzerinde kokun olan bir kaç parça eşyayı,
Her zerresinde parmak izlerin olan parçalarımı gözlerimin yaşıyla bir bir bavula atarken sevmekten bahsediyordum ya hani..
İnsan ilk ve son kez böyle and içmiş gibi sevince cam çerçeve indirerek değil, Hala en sevdiği şeylere dokunarak, denizlerin çekildiği gibi sessizce yutkuna yutkuna, ama hala cayır cayır olan bir sevdayı göğüs kafesine basarak bir ileri iki geri adımlarla gidiyor işte..

Birini sevmek ile sevmeyi sevmek arasındaki yolda artık ikisininde nereye çıktığını bilerek ilerliyor.

Bu yüzden Ayrılıklarda Sevdaya Dahil inancına koşulsuz şartsız hep biat etmişimdir.
Sevmek belkide o zaman içinin ne kadar boş olduğunu ayan beyan eden bir resimdir, Yada sevda o zaman kızgın demirlerin arasında şeklini almış muazzam bir yürek işçiliğdir..
Birinin elini sımsıkı tutuyor olmak yolun gül bahçesine çıkacağını garanti etmez, Riskleri yada acabaları uyutmaz ki..
Canımın ne kadar yanabileceğini, "Ben seni çok sevdim" diyebilmek için ne kadar yara bere içinde kalabileceğimizi göze almamış olsaydım içine tutkumu sığdıramadığım bu bir avuç yüreğimi şimdi şurada yerinden söker yolun kenarına bırakırdım..

"Kendine dikkat et"
"Beni habersiz bırakma"
"Ben hallederim" demek'te Seni Seviyorum demeye eş değer değil mi..

Defalarca gelen aramaları cevapsız bırakıp bir fotoğraftaki gülüşü öpmeden uyuyamamak Seni Çok Özlüyorum demekten farklı mı..

Şimdi bir avuç yüreğim bavuluma, Sana duyduğum şey lisanıma, Gülüşüne olan yenilgim irademe ve biz olmanın güzelliği bu cihana sığmamış olabilir ama
Dokun bana..
Dokun ki "Parmak izin kefenim olsun" diyişim sadakat denilen yemine sığmaz mı..
Ait olmanın mühürüne karşı yetersiz kalabilir mi..

Söyle sevgilim,
Söyle saçlarıma karışmış sakallarında gök kubbeyi gezindiğim,
Dudaklarına özgürlüğümün taç mahallini kurduğum,
Gülüşüne gönüllü teslim olduğum..

Söylesene
Birini sonun gibi sevmek,
Yolu çok olup, Adresi tek olan şey değil mi..

06.24.2025
Esrarengiz..✓