Kopartmayın beni kalabalıklar.
Korkuttu beni sırrıma âlim korkuluklar.
Bulunmadı son bir daha; bir adet zulüm kavramı tenhada.
Bezelenmiş olanı zaid eylerim, ben yine bir daha bir daha.
Vicdana takıldı "yüksek edebiyat" adlı; namussuz kelepçe.
Böyle cesetler mahkum, hakikatin yargı notasını tersine okuyan el pençe.
Nedensiz eriştir ya Rab.
Kimliğini kaybetmiş saygı duyuşlarından, patokrasi kuklası; veled-i nâdan tohumlarına.
Afyonuma razıyım, beni çocukluğumun samimiyetinde unut hayat.
Yakup TayfurKayıt Tarihi : 9.8.2025 14:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!