Bir yaz günüydü oturuyordum parkta
Yanı başımda toplanmış oynaşır çocuklar
Kiminin annesi kimin babası yanında
Mutluluk yüzlerinde oraya buraya koşarlar
Salıncaklar onları havaya kaldırırken
Kuş cıvıltıları gibi sesleri birbirine karışır
Kimi tahterevallide kimi kaykaylarda
Konuşurlar park onları birbiriyle tanıştırır
Akşam vakti geldiğinde bir bir giderler
Gözlerine bakılınca yorgunluk okunur
Giderken geriye bakıp hüzünlenirler
Yarın gittikleri gibi belki geri dönerler
Çocuklar dünyanın en güzel meyvesi
Toplumun ve ailenin bulunmaz neşesi
Hatırlarımda çocukluğumu ah nerede
Biz görmedik parkı çocuklar atar stresi
Hadi Çağlar 2
Kayıt Tarihi : 3.12.2020 20:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Parka torunumu eğlendirmek için gittiğimde çocukların kuş cıvıltılarına benzeyen sesleri ile karşılaştım. Kalabalık tı çocuklar koşturmacalar bagırtılar ona binip diğerine koşmalar bambaşka bir heyacan içindelerdi. Bende onlara bakarak bu şiiri yazdım.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!