Parkda Bir Ağaç Şiiri - Fatih Gülsen

Ben bir park ağacıyım adım meşe,
Her sabah derin bir nefesle sırtımı veririm güneşe.
Öyle güzel bir hayatımız vardı ki,pür neşe.
Şimdilerde gözümüzde bir telaş bir endişe.

İstanbul un güzel yerine serili verdim
Birkaç insana gölge eder
Birkaç insana huzur verirdim.
İnsan nankördür ben bunu eskiden de bilirdim.

Bir sabah insanlar sardı çevremizi
Biri sarıldı bana sevgisiz buz gibi.
Her yeri sarmış uyuz gibi
Bir isyan kokusu vardı hepsinde
Hepside kokuşmuştu hepsi ter içinde,
Terleri parkı bırakıyordu koku içinde

Benim adım meşe
Sarılmış bana bir ayyaş elinde şişe.
Başım feda devlete sen git işine..
Kim alkış tutmaz ki böyle onurlu gidişe…..