Parayla Şiiri - Aydın Ahmet

Ahvalin iyiyse cebinden yana
Hatırın sayılır; şöhret parayla
Ne kadar verirsen kendi şanına
Teberru, iaşe, himmet parayla

Olursa ezelden zengin bir baban
Eşraf ile olur sıkça merhaban
Yedi kuşak soydan bulur akraban
Dünyada muhabbet, sohbet parayla

Garibana handa yatak sermezler
Bedavaya kuru ekmek vermezler
Kimseye boşuna sofra kurmazlar
Bulgur pilavıyla şerbet parayla

Hele itiraf et züğürdüm diye
Seni rezil eder muhtara, köye
Aslan gücü verir korkağa, beye
Kerevete otur; emret parayla

İster taze olsun, isterse bir leş
En tatlı hediye ağaya beleş
Endamın yok ise, değilsen keleş
Kalantor davranıp, cezbet parayla

Buyur edilince lafın icabı
Katmerli yazarlar sana hesabı
Kapama, çevirme, çömlek kebabı
Bil cümle nevale, lezzet parayla

Herkes bölüşürken pastadan payı
Payını vermeden oynamaz ayı
Seyret bedavaya yalan dünyayı
Tiyatro, tuluat elbet parayla

Çok göbek attırır para köçeğe
Kuş tüyü koydurur saman döşeğe
Kimi ata biner, kimi eşeğe
Ağalık, gösteriş, nispet parayla

Çulsuzsan her gelen sırtına biner
Rüşvetle zalimin öfkesi diner
Zevcen bile sana sırtını döner
Gerdek, yüz açımı, halvet parayla

Bedava ısıtmaz hamamda külhan
Parasız bir iğne vermez bezirgan
Yok ise meydana çıkmaz pehlivan
Zeytinyağı, pırpıt, kispet parayla

Mangır her devletin kapısın açar
Ne amir ne memur ondan vazgeçer
Bir lira selamdan makbule geçer
Müşavir, meşveret, sual parayla