Yorganımın altına gizlediğim gözyaşım
Ne bilirdim bir gün sel olup da taşacak
Benim derdim, acılarım anam bilmesin
Sanırdım çocukluğum yorganımda kalacak
Bir ben değil ağlayan,parasız yatılıda
Kaç hıçkırık gizlenir o yorganlar altına,
Bir cam kırık,kar yağar tam ayak uçlarıma
Derdim üşümek değil,derdim anam bilmesin.
Bir zeytinin hayali uykuma düşman olur
Açlık çok menem birşey,çocuklar hiç bilmesin.
Büyüyüp adam olsam, pek çok zeytinim olur
Derdim zeytin değildi,derdim anam bilmesin.
Kayıt Tarihi : 12.12.2006 21:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Henüz çocuk yaştayken gittiğim yatılı okulum, fakir bir okuldu.ilk günü hiç unutmadım,yorganı başıma çekip ağlamıştım.Annemi özlemiştim,acıkmıştım,üşüyordum.Sonradan öğrendim ki,benim gibi diğer tüm çocuklar o gece ağlamış.Bir diğer gün de, kırık camdan ayağıma yağan karla uyanmıştım.Ve birtürlü doymadığımız,çoğu zaman tek zeytinle geçen kahvaltılar....Tüm bunlara rağmen anneme yazdığım mektuplarda okulun imkanlarını öven çocuk aklım...işte o yürek,yıllarca çocuklar için yapılacak herşeyin ülkeye en iyi hizmet olduğunu biliyor ve yapmaya çalışıyor.,çalışacak.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!