paranoyaların sonu yok
sınırsız beslenen
düşlerle
atardamarları yalnızlığın
acaba noktalarında nöbet bekleyen
paranoya
kurumuş kaynaklarda
nöbet tutmak mı?
yalnız başına
yılkı atlarını düşünür oldum
ulu çayırların kıyılarında
ardımda çöl gibi
yalnızlık bırakmış geliyorum
aş değil istediğim su değil
dudak izlerim kaldı
dalgalı kıyılarda
vahalarda ümitsiz kaynaklarda
nöbetlerde kaldı bakışlarım
kumul ufuklarda
vaha suları doldurdum
gözyaşımın yerine
vahalar kurudu kaldı
sen gelince yalnızlığım yalnız kaldı
yılkı atlarını düşünür oldum
çayır başlarında
bir adım sonra sen
ardımda bedevi yalnızlık çadırları
S harfleri bıraktım
çöl üstünde
altında sahipsiz hayatlar
kumullar aştım
kum kadar çok
paranoyalarımı bıraktım
bıraktım gözyaşlarımla birlikte
bir ayağımda çayır serinliğin
bir ayağım çöl yalnızlığımda
(13.04.1998)
Mehmet Ferhat BirKayıt Tarihi : 10.8.2005 00:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yinede güzel sözler tabii,o ayrı..
Saygılar..
TÜM YORUMLAR (2)