Paramparça Şiiri - Mustafa Kemal ŞEN

• 

  Arzu Öztürk

  Paramparça
  
  Anlamsızken her şey O
  ilk kalp atışı
  sıcak bir sesin çıktığı o ilk nefes,
  masumluk sembolü,
  o minik gözlerin dünyaya açılışı,
  ve aleme senin şeref verişin….
  Sandıkların içinden masumiyeti
  Heeycanla çıkarışı
  
  unutmuş ve boş vermişim,
  sonra kopmuş önce gerilmişim,
  tadılmış zevklerimin üstünde,
  tadılmamış zevklerin acısı,
  hor görmüyorum arzularımı,
  ama olmuyor,
  beni ancak bir kadir gecesi kurtarır…
  Günahlarımı senin için temizledim
  Kanadı kırık meleğim
  
  var mı teselli
  yok kaybıma
  canım nasıl acıyor,
  daha ne kadar acıya dayanabilirim,
  kalbim… yorgun düşüyor…
  korkularım bari olmasaydı…
  huzursuzum, sıhhatsizim,
  kapalı bir kutu yarın…
  onu güneş açacak,
  bana müjdeler saçacak,
  ümidim sahiplenince ruhu
  Yıldızım sadetime değince
  Herşey yeniden başlayacak
  
  dünyayı ruhuna döşemedim mi,
  geceler senin değil miydi,
  ya gündüzler,
  bir yılda dört baharı yaşatan kimdi,
  yağmur-akşam-yollar ve sen
  bizi kim ayırır mayıs havasından
  Kim cesaret edebilir geceden sonra şafağı
  Sahi mayıs rüzgarları senin mi?
  
  gecem tüm gecelerde en mutlu gece
  ancak senin yanında
  üşüdüm ve ısındım bi anda
  demek ki kokun gelmiş uzaklardan
  ne olur kaynağı bu kalbim olan ellerimi
  bırakma hiç bırakma
  Toprağa düşsen, filiz versen, yorulma
  Bir an olsun elelrimi bırakma
  
  
  gözlerin
  kaybolduğum şu zaman ve mekan denizinde
  sahillerde tek fenerim
  kurtar beni sensizlikten, beni al kollarına
  belki bu gözler,
  belki bu gözler,
  senden başkasına bakmak için yaratılmadı…
  
  Mustafa Kemal ŞEN
  
  
  
  Noktalı yerleri ben tamamladım affınıza sığınarak, dayanamadım.
  
  

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (1)