Paradox Şiiri - Samira Samiraninsiiri

Ağzımda zil, gözümde yağmur.
Bir yanım “iyi ki”, öteki “keşke” diyor.
Gülüşüm ısırıyor dudağımı,
gözyaşım serinletiyor.

İçimde iki çocuk teneffüste çarpıştı:
biri şeker aldı, diğeri yarasını üfledi.
Alkışla ağıt aynı avuçta buluştu,
adını koyamadım: yaşamak dediler.

Kahkaha, acının üstüne serilen ince tül;
gözyaşı, gerçeğin sessiz tercümanı.
İkisi de benden, ikisi de şimdi
aynı kalpte iki kapı, ikisi de açık.