Paradoks Şiiri - Şenay Elveren

Bu yola sizin için başlamıştım
Umut devşirmeye çalışan acemi kardeşlerdik
mirası böldük, yollarımızı ayırdık
Güzel başlamış sonuca ulaştırılmamış yolculuk da
Aklınızdan geçer gibi, geçtim aranızdan

o yerlerde şimdi esmer bil yel eser
Sesim bir türküden nakarat
Saçlarım yel yel Dersim
Yüreğimde gizli bir sevda
Gözlerimde yalnızlık imgesi
düşlerim Munzur kadar
Ama titrek bedenim, içimde dilsiz acılar

Renklerin en güzel tonlarında soluklanmışız
Birde ufku geniş tutulmuş hayallere dalmışız

kendi derinliğinde mühürlenmiş sözcükler
Az önce başka bir takvimde
Tarihe karışmış bir haritayı anlatmakta
Uzun bir savaşın ilk yenilgileri bu
Şah damarı kesilmiş bir savaşçının
Sarsılmaz onurunu sunuyorum

Sürgit yalnızlıklarım
Gölgemi alıp hüznümden
Ovalar, dağlar arşınlamışım
Ellerim eskiden yazılmış bir yazı
Yüreğimde gizli kalmış bir devrim neşesi

Bir sürüklenişe
en dayanılmaz yardım istemiyle
Kokusu yağmur sonrasında hissedilen
Bir korkudur yanılsamalar
Özgür kıl yüreklerimizi ey aşk....