Papatyalar Yağıyor Şiiri - Özlem Sezer

Gül bahçelerine, yeşil vadilere girmenin zamanı geldi artık. Galiba insana bu kara bataklar, bu balçık çamurlar biraz fazla..

Allah’a şükür ki, bu karanlığın ortasında olsam bile, Tanrı’nın nurlandırdığı sevgi yaşıyor yüreğimde.

Şükür ki tutkularım yok beni zincirleyen, öyle garip takıntılarım yok.

Yağmaya hazır bulutlarımda daha çok sevgi, biraz telaş, biraz endişe var. Beni bir tek ben koruyabilirim. Sevgimi siper edemem ama, sevgimi örtünebilirim. Umudum var fakat zamanım yok benim.

Bir de şu var ki, durduramıyorum kendimi… Öyle boş, öyle hareketsizim ki, duramıyorum.

Aynalar…

Öyle boş bakıyorlar ki, ağır geliyor. Olmuyor, olmuyor.

Dilleri bağlanmış sessiz çığlıklar haykırıyor, görüyorum.

Bak, başını kaldırıp göğe bak…

İkimiz için papatyalar yağıyor gökyüzünden.

Susuyorum karanlığa ve bir yudum aydınlık içiyorum.

Gül bahçelerine, yeşil vadilere girmenin zamanı geldi artık. Galiba insana bu kara bataklar, bu balçık çamurlar biraz fazla.

Sen de aç ellerini gökyüzüne; İkimiz için papatyalar yağıyor…