Papatya Falı 2 Şiiri - Sebati Manav

Bir papatya falında kaybetmiştim aşkımı
Koparmış tek tek yaprakları
Seviyor sevmiyor diye
Son yaprak sevmiyor gelmiş
Sevgisi aşkı baktığı fal kadarmış
Meğer aşkımız papatya falına kalmış
“Üzgünüm papatya falında çıktı, beni sevmiyormuşsun”
Gözlerime bir yabancı gibi baktı “Hoşça kal” dedi.
Sonra döndü ve gitti, arkasına bile bakmadan
Donup kaldım öylece ne olduğunu anlamadan
Olduğum yere çöktüm, oturdum kaldırıma
Düşünüyordum kafam ellerimin arasında
Beynimde tek bir soru var cevapsız kalan
Bir aşk nasıl biterdi ki papatya falından
Sonra buldum sorumun cevabını
Papatya falı bahanesiydi, beni terk etmesinin
Aklınca oyun oynamıştı benimle,
Aslında oynadığı oyun kendi sevgisizliğine
Anladım inanmadı benim onu sevebileceğime
Anladım onu kimsenin benim gibi sevmediğini
Bu duyguları daha önce hiç hissetmediğini
Korkup kaçtığı geçmişte yaşadığı travması
O sevmekten sevilmekten korkuyordu
Mücadele etmektense kaçmak kolayına geliyordu
Benim içinse mücadele daha yeni başlıyordu

Sebati Manav 16 Kasım 2025