Pamuk ipliği Şiiri - Muradem Jk

içim de bir şeyler ölüyor Tanrım!
hatıralar beynimden siliniyor,
her şey üçüncü sınıf bir film sahnesi gibi;
duygusuz,
zaman kaybı gibi geçiyor gözlerimin önünden,
hatırlamaya çalıştıkça buğulanan,
buğulandıkça , kaybolan şeyler.

bir şey var;
susarsan eğer yalnızlık oluyor.
konuşursan;
şairin dediği gibi
"kimsenin kimseyi anlamadığı bu dünyada ,söz boşluğu dövmekten başka ne işe yarıyor ki" oluyor.
ayrılık kemiklerime işliyor yavaştan!

Kimseye ait hissetmiyorum,
Kim bana ait bilmiyorum.
Şuram da ,tam şuramda;
yaralı bir hayvanın kelime ihtiyacı..
parçalanmak yaralıyor adamı,
sonra her şey dağ gibi duruyor yolunda;
yenilmek içten değil.

bu belirsizlik;
çıkmaz bir sokakta , sırtını duvara dayamış,
boğazından kavramış bir katil gibi ;
göz gözeyiz!
her şey bir pamuk ipliğine bağlı!
sözün bittiği yerdeyim,
sözümün geçmediği bir yerde.

anlatamıyorum!
anlayacak kimsem de yok artık.
duy sesimi Tanrım!
içimde ölen bir ben var ...

Muradem