Padişaha bu sefer ben vardım...

Bu düzen böyle gitmemeli ey padişahım,
Yol ver dağında ben de gelem yanına...
Kurulmuşsun tahtına, demezsin vardır gamım,
Heybemi yüklenip çıksam senin karşına...

Sen padişahsın, bizler ancak bir vatandaşız,
Bir lokma ekmek bir kuru soğana muhtacız,
Asi değiliz, hiçbir dağda baş kaldırmayız,
Açsan bu dağları da varsam ocağına...

Asi kulları olmuştur Cenab-ı Allah'ın,
Sonları acı olmuştur genelde bunların,
Ne suçu vardı acep Pir Sultan Abdal'ın,
Deyiş yazdım, gelsem okusam sıfatına...

Vardım yanına padişahın ne kârım oldu?
Oturdum bir köşeye, deyişi okudu mu?
Neme lazım oturmak, bir altın buldum mu?
Gelsem yanına,bir söz söylesem şahsına...

Bilemem bunlar hayal mi yoksa hakikat mi?
Acep bu padişaha biraz dua edem mi?
Kimler duyar bunları, dinleyen olur mu ki?
Emrah'ım selam etsem haber yollayana...