Özür Diliyorum Şiiri - Evren Dalgıç

Kırıldım
ve yandım aslında.
Biliyorum bu yokluğun öldürür beni.
ama üzüldüğümü
ama yandığımı serdirmeyeceğim sana.
O yollar boyu kırılan gövdeyi
ve ardına bakmadan yürüyen gözleri;
tanımayacağım yanımdan geçerken.
Ve izin günlerinde
geldiğin o evine hiç bakmayacağım.
Hayırsız bir şarkı tutturacağım dilime
ve boynuna vefasız zinciri takacağım.
Sen giderken üzülmüştüm aşkım,
bu sefer üzüldüğümü anlatmayacağım..

Herkesin yanında dimdik,
kendimin yanında iki büklüm
ve başkasının gözlerinde güneş,
kendi gözlerimde bir hiç olacağım.
Kalmıyacağım o dilsiz dillilerin eline
ve insan denen o yaratıkların
hiçbirine ezdirmeyeceğim bu gövdeyi.
Senin bitirdiğin o koca aşkı
ben kendimle yaşatacağım.
Kirli ellerinin elinde değil,
kalbimdeki o senle başlatacağım düşlerimi.
Sen gelmesen de olur,
o dönek yanlı aşklardan usandım,
ve kimi sevsem
ben hep aldandım zaten.
Artık uslanacak,
artık paslanacağım o yanlış sevdalarda.
Sensiz bulacağım o saf gözleri.
Ve kendime kırık aşklardan
tamamlanmış bir sevda yapacağım.

:(
Güya üzülmeyeceğim sana.
Güya kanacağım o yokluğuna.
Sen öyle san.
Bilmeni istemem düştüğümü,
acındırmam o gözlerine hiçliğimi.
Son elvedayı yapsam da hayata
ve yanımda olsan da son nefesimde
yine de güleceğim sana.
Ve sevdiğimi bilmeden
unuttu sanırken çekileceğim hayattan.
Boşver,
Allah biliyor ya herşeyi
tek tanık yeter bana.
Zaten;
hiç yakışmazsın iyiliğin yanına.
Sana hayırsızlık,
sana umursamazlık yakışmış.
Daha ne gerek var böyle yırtınmama..
Kaçıklık bende,
yanlışlık bende
ve aslında dalgınlık bende biliyorum.
Bu kadar sevdaya ne gerek vardı,
En derin saygılarımla
senden özür diliyorum.

(Ankara 2002)