Özüne... Şiiri - Hasan Belek 2

Aynalara küskün gezer,
Kendi yüzün elden bezer,
"Poz" vererek ömrü ezer,
Perdeyi çekmiş özüne.

​Bilmeyince kendi dilin,
"Toplantı" der, çatlar telin,
Kime bağlı senin elin?
Perdeyi çekmiş gözüne.

​Karacaoğlan der, bilmez,
Âşık Veysel'i hiç anmaz,
Gönül pınarları yanmaz,
Perdeyi çekmiş sözüne.

​"Stil" der, "tarz" der, ruha bakmaz,
Gönül ocağına çakmaz,
Irmakları içe akmaz,
Perdeyi çekmiş izine.

Ekranda arar yaveri,
Sahtedir ahı, kederi,
"Takipçi" olmuş ezberi,
Perdeyi çekmiş yüzüne.

​Sofrada bereketi yok,
Sohbette asaleti yok,
Geçmişten emaneti yok,
Perdeyi çekmiş sazına.

​Kul Hasan'i söyler sözü,
Açsın artık kalbin gözü,
Görsün insan kendi özü,
Perdeyi çekmiş özüne...

Hasan Belek
30 Ekim-25-Akçay