Özün yan yerine Şiiri - Sevinc Arzulu

Səmada sözüm dolaşır,
Su ilə közüm dalaşır.
Nurundan gözüm qamaşır,
Baxa bilməm dan yerinə.

Yenə soyudu havalar,
Külək çiçəyi qovalar.
Tezcə bitə bu davalar,
Kaş su axa qan yerinə.

Tanrım sözü xəlq eyləyər,
Öz nuruna bərq eyləyər.
Qaranlığa qərq eyləyər,
Dərd gəzdirrəm can yerinə.

Hicr önündə mətin duraq,
Ayrılığın boynun buraq.
Bir kimsəyə asma qulaq,
Taxta da çıx xan yerinə.

Yağış yağar qəm buluddan,
Çiçək açar adda-budda.
Dostu qoyma atəş-odda.
Könül, özün yan yerinə.