Özümdeki ses... Şiiri - Hasan Belek 2

Bir ses duyar, içimdeki
Çağırır hep, beni bana
Kimdir bu ses, neci, kim ki?
Salar beni, yana yana

Aynalara, baktım durdum
Gördüğüm yüz, bana yaban
Kendimi hep, dışta sordum
Her bir cevap, sanki yalan

Bazen ağa, bazen köle
Bazen bir dost, bazen bir el
Düşer gönül, dilden dile
Eser gider, zamandan yel

Ne şöhrette, ne de pulda
Bir anlam yok, arayana
Ne sarayda, ne de çulda
Ruhun doymaz, kana kana

Artık yeter, dedim sustum
Dışarıda, aramam hiç
Gönül denen, yola düştüm
Çözülür mü, kördüğüm iç

O ne bir harf, ne bir hece
O bir haldir, sözden öte
Aydınlatır, her bir gece
Götürür hep, ileriye

Sessizlikte, fısıldıyor
Ben seninim, sen de bensin
Varlığımı, usul diyor
Kendin olman, bir denesin

Bu arayış, bitmez imiş
Sese koşar, kul Hasan’i
Özündeki, o sır imiş
Varlığının, tek nişani...

Hasan Belek
13 07 25
Akçay