Özüm! Şiiri - Emin Şahna

ÖZÜM! 11.10.2018
Kendimi tutukladım, ölçtüm biçtim,
Yazdım, her ayrıntıyı, milimine kadar,
Haritayı çıkarıp, hücrenin asını seçtim,
Kendi özelliğimin, kerratı çıkana kadar!

Zifiri hariç, organlarım sağlama çıktı,
Böldüm, çarptım, çıkarıp ve topladım,
Bir ateş yakıp, gözüm halime baktı,
Fiziksel özelliğimi sözüm ile akladım.

Çocuk gibi zengin bir dünyadayım!
En mutlu an mı, sevinçli zaman mı?
Üzgün bir zaman da, bulunmaktayım,
Yalanı, yok’u, kimseye anlatmak mı?

Kendimi kandırıp, yalanda oturamam!
Giremem kimsenin, duygu dünyasına,
Aşar benim boyumu, kader diyemem!
Niyetim bilim, akılla, insanlığın hasına.

Sevdayı bilirim, ahacık, katık aşıma,
Kültür bilinci mi, saygıyı bilmek mi?
Türkülerle düşsün, taşlar başıma,
Üreluğün olan dünden yad etmek mi?

Bir zevzek benliğimi, soramaz bana,
Yazdığım okusun, kalemimden anlasın,
Doğrumu yalan mı, verecektir insana!
Yeter ki özümden, bir cümle yakalasın.