Öznur Şiiri - Hikmet Tekin Arslan

Ne olur al bu gece kollarına beni
Sar sarmala, hiç dinlemediğim,
O sonsuz ninniyi söyle Öznur.
Hani doğumlarımda benimle ağlamıştın,
Hani kaybettiklerime ağıt yakmıştın,
Çok kötüyüm Öznur beni sakla.
Gözlerinin kahverenginde doyur beni,
Memleketin, Malatya'nın rüyasında uyut bedenimi.
Ellerimi tut, düşeceğim sanki.
Bir müjde fısılda kulaklarıma, kötüyüm.
Rakımdan önce yetiş imdadıma
Huzur verdiğin tapınakların kapalı şimdi.
Mabedinde bu gece sakla beni.
Öznur haykır, bağır, susma ne olur,
Yalvarırım yüreğini yorgan yap üstüme
Bu gece savunmasızım,
Çocuğunu sarar gibi sar, ört korkularımı.
Bir gün ağart üstüme yeni baştan;
Uykusuzluk kol gezerken bende
Ninnilerle uyut beni.
Hep, kardeşinim derdin ya bana;
Her yarama merhemdin ya;
Tut Öznur; ruhumla ölmekteyim,
Sonsuza yatmış bir düş gibi...
Ruhumun diğer yarısı Öznur,
Kayısılar olmadan gel olgunlaştır beni....