Özlüyorum be ustam Şiiri - Aygül Zade

Onu çok özlüyorum be usta…
Her sabah gözlerimi açınca ilk düşündüğüm o,
Her gece yıldızlara bakarken adını fısıldadığım o.
Kalbim yarım, ruhum eksik,
Her nefesimde onun izi, her adımımda onun gölgesi.

Onu çok özlüyorum be usta…
Gülüşünü duymadan geçirdiğim günler
Omuzlarımı kırıyor, içimi dağlıyor.
Sesini duymak isterken
Yalnızlığım yankılanıyor odalarda.
Dokunuşunu ararken
Boşluk beni sarıyor, içim üşüyor.

Onu çok özlüyorum be usta…
Her manzara bana onu hatırlatıyor,
Her rüzgar onun adını fısıldıyor.
Gördüğüm her yüz, her bakış
Onun yerini dolduramıyor.
Ve ben bir an için
Sadece onun yanında olmayı diliyorum.

Onu çok özlüyorum be usta…
Geceleri rüyalarımda bile yok,
Ama kalbim hâlâ ona ait.
Her hatıra, her eski söz
İçimde fırtına koparıyor.
Onun gülüşü yoksa dünya sessiz,
Onun sesi yoksa hayat eksik.

Onu çok özlüyorum be usta…
Ve bazen haykırmak geliyor içimden:
“Neredesin! Niye uzaksın?
Niye bırakıp gittin beni!”
Ama haykırışım bile sessiz,
Sadece yüreğimde çırpınan bir acı.

Onu çok özlüyorum be usta…
Her gün biraz daha kırık,
Her an biraz daha yaralı.
Ama bil ki, bu özlem
Beni hâlâ hayatta tutuyor.
Onu sevmek, onu beklemek,
Hayatımın hem en büyük sancısı hem de en derin gerçeği…

Onu çok özlüyorum be usta…
Ve bir gün,
O gün geldiğinde,
Tüm bu özlem, tüm bu kırgınlık
Bir tek gülüşüne değecek.
Aygül ZADE ✍🏻