ÖZLÜYORUM! . Şiiri - Kıral Boğa 2

Duvar diplerinde - annemin izi
Eskimiş şalvarı - aşınmış dizi.
O’nun garipliği - içimde sızı,
Yaşatır sevgisi - daima bizi!

Yünü eğirip - iplik sardığını
Çıkrıkla bükerek - gün saydığını.
(*) Istar için - hazırlık yaptığını,
O’nun biz anlardık - yorgun halini!

Tutardım elinden - parmaklarını
Öperdim keserken - tırnaklarını.
Makas titretirdi - kirpiklerini,
Can alır canımdan - üzerdi beni!

Doğruları kasten - kasmadığını
Görmedim yüzünü - hiç astığını.
Düzgünce dürerdi - hep yastığını,
Bize öğretirdi - işin aslını!

Yumardı gözünü - gülümseyerek
O mimiklerini - hep imrenerek.
O’nu seyrederdim - sabahlara dek,
O’nla mest olurdum - annem diyerek!

Saçımı okşardı - ‘yetimim’ diye
Dolup taşardım - sevgiden sevgiye.
İlk mektep çağımda - yazdım dergiye,
Sevgiyi öğrensin - çocuklar diye!

Anılara dalıp - hıçkırıyorum
Resimlere bakıp - şükrediyorum.
Oğlun KIRALBOĞA - ne çok diyorum,
Özlüyorum seni - pek özlüyorum!

(122005/28112006)

(*) ISTAR: Anadolu’da ilkel halı dokuma tezgahı.