Özlüyorum Şiiri - Hamit Demircioğlu

Küçükken büyük adam olmaktı bir özlemim.
Oysa su an küçüklüğümü,
Annemin her sabah seslenişini.
Elime sıkıştırdığı kaymak dürümünü özlüyorum..

Zıplayan o küçük kuzuları..
Ağaca tırmanan oğlakları.
Kırlarda Nevruz toplayan çocukları
Gecikince seslenen annemi,
babamı özlüyorum..

Saklambaç oynamayı,
Çelik çomak oynamayı.
Ne kadar çok özledim bir bilsen.
Zaman tüneli olsa da gidebilsem.
O mutluluğu yeniden yaşayabilsem.

Kalmak isterdim onlarla.
Doyana kadar.
Büyük adam olmak benim neyime.
Asıl mutluluk mazide kaldı..
Ayaklarım beni götürse bile atiye
Hayallerim ve özlemler götürür beni maziye...

28 ŞUBAT 2020
Demircioğlu