Özlüyorum Şiiri - Muammer Erdem

özlüyorum
şimdi hatırlıyorum
yürek çarpıntılarımın
soluk soluğa tırmanılan
dik yamaçları
tekrar oturdum
yıldızlar gibi gözlerimi
kocaman- kocaman açıp
hasretleri uzaklardan seyretmeye
aklın dağınıklıklarını toparladım
unutarak bağladım kollarımı
bir molada tanıdım bir tas tarhananın
sıcaklığını
günlerin terminallerden gelip geçişine engel
baronların elindeki kırbaçlar acı çektirirken
bir ilham esintisi sarsar doğamı
bir başkasını düşünmekten uzakken
sesiz bir gemi gibi
yakınlaşıverdin kıyılarıma neden?
gel de gidelim diyorsun
ben vazgeçemiyorum
sen geri vuruyorsun sahile

kimi zaman rüzgar oluyorsun
aklımın eteklerimi havalandırıp,
kafamı karıştıran
kimi zamanda;
boş ver anlatması biraz uzun hikaye

bir zaman sonra
nereden estiği belli olmayan sabır
kar suyu kaçırır eksikliklerin kulağına
sendeki fazlalıklarla tamamlanır
bendeki özgüven ve hür düşünce
yüksek ayardaki kafi gelmeyen
ellerimin yoksul boşluğu
yokluğunun soğukluğu ayaz
sende biliyorsun hissediyorsun
üşüyorum
seni çok özlüyorum

senem erdem