Özlerim insanim Şiiri - Tuggenc Tuggenc

İnsanım ben, özlerim işte, hakkım değil mi
Aklımdan çıkmazsın belki,belki gülüşlerin
Kızmaların,sevmelerin
Özlerim ben gülüşünün kıyılarını, uykulu göz kapaklarını
Belki şarkı söylemeni
Yaptığın yemeğin tadını beğenişimi
Bu aşk karınla uzun sürmeden öleceğimi
Özlerim ben insanım, dedim ya.
Parmaklarını belki, tarakta kalan saçlarını,dudak boyanı.
Bir türlü bulamadığın anahtarlarını,göz kalemini
Özlerim ben insanım.
Kapıdan bir sevinçle girişini,bir daha gitmek istemeyişini
Kahve fincanındaki dudak izini.
Hasta olduğunda o mahur halini,heyecanını, korkunu
Elim yanağında uyuyup kalmanı,gece korkup bana sarılmanı.
İzlediğimiz aşk filmlerini,boncuk boncuk dökülen göz yaşlarını
Bir sinirle çekip gittiğin kapı bile, özlenir mi
Özlerim ben, insanım işte insan….
Şimdi sustuklarımı mahşerde yüksek sesle söylerim elbet
Söylerim acıyan yanlarımı, kalbimi mesela, helal etmediğim gözyaşlarımı
Ardından baka kalan gözlerimi,sensiz yapamadiğimi,şikayet ederim allaha emin ol
Dedim ya özlerim ben, özlerim bi bakışını
Sana daha doyamadan yalnız bırakışın…
07/01/25 18:36