Özlerim Şiiri - Hamza Mamaş

Herkes gönlünce alır dünyadan heves.
Nasiptir aslolan niyete tâbi.
Elbet gayrete aşık, nasip dediğin.
Rüzgara direnen yapraklar gibi.

Bugün senden haber aldım eller getirdi.
Sevdamızı bu hale diller getirdi.
Seni bu hallere kimler getirdi.
Açmadan solmuş güller misali.

Düşünce yadıma sen yüreğim titrer.
Ne nazım kalır, ne sözüm biter.
Sanma bu aşkım ukbada biter.
Ededi alemde de özlerim seni.

Gökyüzüne baksan beni anlarsın.
Rahmet olur yüreğime damlarsın.
Birgün aşık olunca sende anlarsın.
Karanlığın her yeri boğduğu gibi.

Rahm eyle ruhumun sızısı dinsin.
Gönül penceremde kelebekler belirsin.
Bilemedim hangi gülizarın gülüsün.
Güneşin dünyama doğduğu gibi.

Aşk nasıl da yakışmış gülen çehrene,
Işıl ışıl parlıyorsun aleme.
Layık mıyım diye soruyorum kendime.
Gönlümde yakılmış bir ateş gibi.