Özlemiş Şiiri - Mehmet Faruk Ünal

Bir fotoğrafın arka planındaki kumsal görüntüsü, ısıttı yüreğimi.
Hangi alemdesin,
Neredesin,
Beklentin ne?
Unutalı yüz yıl oldu.
Lakin bekle, ısınacak güneş.
Tohum, filiz, ardından gönülde gülün açtı,
İnanamıyorum aklıma gelen şeylere artık.
İnancım mı yitik,
Yoksa sen mi hiç olmadın!
Her şeyi unutup,
'Gel' demek geçiyor insanın aklından.
Hatta,
'Sen beni bi öpsene' diyesi,
Çok yazık ki dokunulmazı var.
Ve gönül kendi gerçeğini kendisi buluyor...