Özlemin adı sen Şiiri - İsanuh Beytorun

Sevmek isterim seni delicesine,
Öyle basitçe değil de
Dağlara kafa tutarcasına.
Sevmek isterim seni
Leyla ile Mecnun misali.

Seninle konuşunca anladım yaşam nedir;
Meğer yaşamak senmişsin.
İnsan, bilmediği bir kokuyu,
Bilmediği bir teni bile özlüyormuş meğerse.

Özledim, çok özledim;
Kokusunu bilmediğim,
Gözlerine bakamadığım,
Yüze yüze gelemediğim birini özledim.

Daralır yüreğim bazen,
Dertler gelir üstüme;
Sonra bir bakmışım
Bir telefon başucumda,
Tın sesli, ay yüzlü bir yar...

Özlemek neymiş sende anladım ben.
Mutluluk, hüzün, aşk…
Hepsi senden gelsin istedim.
Değil bir saat, bir dakika sesini duysam,
Dünyada cenneti yaşıyordum.

Yaşıyordum… yaşatıyordun beni.
Yaşamayı sende öğrenmiştim oysaki.
Hep yanımda olmanı,
Hep benim olmanı istemiştim oysaki.

Ve sona doğru gelinmişti kelimeler…
Kalem tükendi, sözler bitti.
Ama duygular hiç bitmedi;
Bir köşede kaldı hep yaşanmamışlıklar.