Özlemin Adı Şiiri - Burhan Güler

Bir rüzgâr geçti yüzümden,
adını unuttum, kokunu değil.
Sesin kaldı duvar diplerinde,
bir çocuk ağlıyordu, belki bendim.

Gözlerin
yorgun bir istasyondu,
her tren biraz eksiltti seni.

Yürüdüm ardından,
kaldırımlar hep ıslaktı.
Kim bilir, belki yağmurdan,
belki senden.

Bir şiir yazdım,
her mısrasında bir kapı aralık kaldı.
Sen geçersin diye,
her gece yeniden açılır.

Ve bil ki -
özlem bazen bir sızı değil,
bir insanın hâlâ
insan kalma inadıymış meğer.

Burhan GÜLER